bir çakıl taşı düşer sessizce
deniz, eski şarkısını unutur.
bir rüzgar kaybolur bir dağ arkasında
yıldızlar, dillerini yitirir.
ve biz kendi sesinizin izini sürerek
bir yankıyı besleriz duyulmayan çığlıklarımızla
gözyaşlarımızda kurumuş bir nehrin kıyısı yaşar.
küstürülmüş bir yağmur döner toprağına nehirlerde akış yeniden başlar.
toprağı gömdük,
göğü susturduk,
sesimiz, duvarlarda bir çatlak gibi yürür.
çatlaklardan ışık sızıyor şimdi
korksun karanlık
Kayıt Tarihi : 17.4.2025 17:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!