Sesimizde Halay Çekmesin Hüzüner

sevgi ışık gibidir
sen kilit üstüne kilit vursanda gönlün kapısına
o delik bulur sızmak için içine

saçlarına kırmızı beyaz gül goncası takacaktım
üşümeyesin diye mutsuzluk hapisanende
bakışlarımın sıcaklığını sana bırakacaktım
açsaydın kapını bana
taşıyabilmek için hasretini
cigerlerime çekecektim nefesini
sen kanatarak sevgimi
kanatları kırık bir güvercin gibi
yeni güne saldın beni

acıların haritası bakışlarımda
düşlerimde hoyratlığın gezinir
bebek gibidir sevgi kolay incinir

gülüşlerinden bir demet almaya gelmiştim
babalar günü hediyesi niyetine
serecektim yüreğimin ortasına
kapını açmadın bana
suçlu ben miyim
gözyaşlarım okyanus olmuşsa yeni günün avlusuna
birazdan hüzünün bağdaç kurarsa güneşin alnına
kapını açsaydın bana
ağlamayacaktım babalar günü arifesinde
şimdi sen mutsuzluk mapusanesinde
ben sevdamın en kanayan yerinde
acılar halay çeker sesimde

ihanet şiddetinde miydi yaşağın depremler
inandıkların mı kırdı umutlarını
baharın ne zaman kış oldu
düşlerin hangi hoyratlıklarda soldu
böylesine bir tek seni seven gönlüm
anlaşlan seni biraz geç buldu

mutluluk adresinim ben
insan gibi seviyorum seni
olmayacak gönlünde yaran
kalmayacak gözlerinde duman
içni aydınlattıkça sevgim
sonbulacak karanlıkların koynuna
kimsesiz sokak çocukları gibi sokulman

sevgi büyütürüm senin için
yolu ayrılık sokağından geçmeyecek olan
bir şans ver kendine ve sevgime
aramayacaksın seni böylesine kanatan
seni böylesine sevgiye düşman yapan
o sevgi fukarasının sevgisini
aslında o olmalıydı ödeyen
yitik yıllarının faturasını

sen solarsan inan dünya çirkinleşir
çirkinleşmesin diye dünya
çirkinleşmesin diye yarınlar
ve gerçek değerini bulacağın kadar
emek vereceğim sevgime
ben sensiz
darbe yapılmış bir ülkenin sokakları gibi bomboşum
kuşlar bile konamaz kaldırımlarıma

bilirim sevginin çok emek istediğini
bilirim kışın ardından gelen bahar gibi
çektireceğin acılara senin değeceğini
sen de bil sana mutluluğu vereceğimi
benden sonra düşündün mü
hayalların için ne yaptığını

açsaydın bana kapını
bahçemdem kopardığım
kırmız pembe gülleri saçlarına takacaktım
gülüşünden bir demeti de babalar günü hediyesi niyetine alacaktım
acılar hüzünler yıkamasın diye seni
sırtını dayıyacağın
kirletmeden büyüttüğüm
sevgimi sana bırakacaktım

düşlerimin kadını
ancak insanın kendisi yok eder yarınlarını
aklın önüne geçirme ki korkularını
sesimizde halay çekmesin hüzünler