Sesimin ulaştığı tüm Anne ve Anne adayla ...

Merhaba Anne; yine başucundayım ve dertleşmeye geldim seninle..

Nereden başlayacağımı bilemiyorum, doğrusu hangi derdimi yanacağımı da..! !

İçimi en çok acıtan insanlar,” İNSAN” dediğime bakma, robot, kukla, iki ayaklı vesaire de diyebileceğimiz canlılar..Her şey (sevgi, şefkat, vicdan, vefa, dostluk,) nasıl bu kadar yok sayılabilir Anne?

Zaman zaman kendimden korkuyorum, ben de bir gün bu sürüde olur muyum diye, evlatlarımın bu erdemleri unutup o sürüde görürüm diye, çok korkuyorum Anne..! !