Ezkazın altında kalmış
bir çırpınıştır seni sevmek
Yaşamla ölüm arasında bir sallantı
Tonlarca beton yığınının arasında
dışarıyı hayal edercesine
Dışarıda yakılmış ateşin etrafında
soğuktan ölümle pençeleşen
bir garip nefes alışı...
Bir titreyiştir seni sevmek
Kimi zaman korkudan
kimi zaman da soğuktan
Denizin ortasında dalgalara tutsak
bir gemi gibiyim
Toprağın dalgalanışına kapılmışım
Hangi rotanın eşiğine sürüklenirim bilinmez.
Seni sevmek ne düşündüğünü
bile unutmaktır çoğu zaman..
Bir yandan ölüme fırsat bulmuşken sevinmeye
Diğer yandan seni görme umudum,
Enkazların altında kalacak korkusu...
Seni sevmek 7.3'ün maruzluğuna kalmış
Hurda yığınlarına dönen bir binadan
14 aylık bir çocuğun sağsağlim çıkarıldığını,
görebilmek kadar güzel şey...
Ölümün diz buyu yağdığı
bir tuz bulutu havasında
İnsanların 'sesimi duyan varmı' deyişine
çaresizce seyirci kalmak kadar
korkunçtur seni sevmek...
Ne gülmeyi, ne ağlamayı,ne yaşamayı
nede ölmeyi becerebilmektir seni sevmek..
23 ekim 2011
İzzettin CoşkunKayıt Tarihi : 18.5.2014 06:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!