Sesimi Duyan Var Mı? Şiiri - Nevzat Tomb ...

SESİMİ DUYAN VAR MI?

Soğuk bir şubat sabahında,
Acılar içinde uyandı gözlerim.
Duydum ki deprem olmuş Maraş’ta
Eyvah! Dedim. Ateş düştü ocaklara.

Adıyaman, Diyarbakır, Osmaniye, Malatya,
Kilis, Antep, Adana, Urfa, Hatay’ım.
Deprem değil bu sanki depremi ala,
Nice canlar kaldı enkaz altında.

Maraş, Pazarcık, Elbistan yolunda,
Deprem üstüne deprem her yanım.
Her taraf yıkıntı, her taraf karmaşa.
Tarifi imkânsız acı bir manzara.

Öğle kolay “nasılsın” diye sorma bana,
Boğazıma düğümlenmiş nefesim.
Bir yanım zifiri enkaz altında.
Diğer yanım umut bekler kaldırımda.

Her enkazda umut, her enkazda bir seda,
Tek yürek oldu hızır gibi yetişti milletim.
Mehmetçik, Akut, Kızılay ... bir yanda,
Diğer yanda imdada gelen koca bir dünya.

Bırakır mıyız hiç canımızı enkaz altında,
Beton nedir ki kazma kürek olur tırnaklarım.
Bir ah desem duyulur Azerbaycan’da
Elinde olanı, yoksa canını verir gardaşına.

Zübeyde’nin "siz eve nasıl girdiniz" sorusunda,
Gülmekle ağlamak arasında acır canım.
“Sesimi duyan var mı” nidalarında,
Yüreğimden fışkırır ses, ellerim semada.

Hadi kalk uyan desem ebedi mekânda,
Peygambere komşu eylesin Rabbim.
Dualar makbul olsun O’nun yüce katında,
Kalemimize acı katılmasın bir daha.

17.02.2023
Nevzat TOMBULCA