Sesim Boynu Bükük Laleler Ülkesi

Dudağım salkım saçak akasya dalı
Bir zaman
Dal vermişti, ağzının ovasında
Sonsuz bir göğe uzandı ispinoz kuşum
Yüreğin konunca yüreğimin ağacına

Sabahın saçları dümdüz tarandı
Gözlerinle senin
Henüz umut apak çamaşır ipleriydi
Tutardı balkonlarımızı

Dilime sargın bir türkü teninin su kokusu
Uzunca muştulanıp kaldı aklım
Eski bir sevişmede
Tırtılı ipekler dokur
İşte hep onlarla geçtim ben
Darmadağın divan örtülerini de

Tüm kavuşmaların bulutlarla çiziliydi sınırı
Oysa ben
*Çöle açılmayan pencerler arıyordum
İçime cinayet saatleri hep kent boşluklarından
İntiharı göze alamamış balkonlar
Sitem bezleri sarkıyordu ellerime

Kendi yüreğimin cam kırıkları ile işte orada
Kestim yaşamın ipini
Bir daha da hiç ayışığı açmadı

Alnımın türküleri de...

*Zeynep Köylü