Sesim Şiiri - Tunahan Alkan

Sesim bile garip geliyor
Acımı içime işledim kelimelere dökülüyor
Konuşmak bile yoruyor hasta bedenimi
Acınsa son canımı alıyor benden.
Çok uzak geliyor varlığın
Bir yola girmişiz de ara sokaklarda kaybolmuşum
Çıkmaz sokağa ulaşıncada
geriye bakakalmışım
Hiçliklere oturup ağlamışım sokak ortasında
Yağmur yağmış,kar yağmış; isterse güneş açsın
ne değişecek
Yokluk her şey olmuşken

Kirpiklerim kirpiklerime yapışır olmuş ağlamaktan
Gözlerim kızaramamış acına
Gönlüm cayır cayır yanarken ne işe yarar ağlamak
Acılar; ah ne kadar acıtırlar
Gözler; ah o gözler ne kadar yalancılar
Bu dünya ah bu cehennem ne kadar da acımasızlar
Sevgilinin saçlarına tutuştururlar