Sesim Şiiri - İnönü Kolukırık

SESİM
Çok mu sıkıldın benden,
Ne yapmak istersin?
Neden kaçarsın,
Benden neden nedeen?
Kaçışınla birlikte,
İpliksiz mum gibi erirsin
Fitnelere fırsat verirsin.
Konuşunca gider,
Su içince gelirsin.
Gelince neşe,
Gidince korkum olursun.
Dalga gecersin,
Şu zavallı bogazımla,
Yok laranjit,
Yok falanjit,
Yok lezyon,
Yok tümör,
Boş durma sen.
Ör durma ör
Başıma çoraplar ör,
Rabbim sus dedi,
Ben de sustum,
Her sussuşumla,
Sessizlik kustum
Ben ölmem bu yarada,
Lakin korum seni arada,
Kalıver bensiz de,
Alçaksın sesim,
Volumün alçak
Terkedeyim seni de
Gör dünya kaç bucak,
Ey benim sakat sesim,
Ey benim yaşam sevincim,
Anlamsız hevesim.
Sen olsan da,
Olmasan da
Bu can bu bedende kalacak,
Yüzlerce yıl yaşayacak,
Sen benden ayrı kalsan
Benden intikam alsan,
Ya da beni kefene sarsan
Söyle sana neyim klacak
Sen beni degil,
Ben seni
Terkedeyim de
GÖR GÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖR
Ne fıs fıs gel
Geleceksen,
Ne de hör hörr
Ne topal gel bana,
Ne de kör
Akordun bozuldu
Ayar tutmadın,
Üç yıl boyunca
Lokma yutmadın.
Öyle küstahlaştın ki,
Beni hesaba katmadın,
Terkettin gittin
Dönmedin sesim,
Yandın çatır çatır,
Sönmedin sesim.
Tükendi mecalim,
Bitti hevesim.
Verdiler ışını
Ölüm ölüm öldürdün,
Üç kuruşluk fitneleri,
Neden bana güldürdün,
Ya benden uzak dur
Yada
Ya tam gel,
Adam gibi gel,
Gırtlagı delme.
Yada hiç gelme.
ÖĞRETMEN İKEN
ÇOCUKLARA HEP
SUSUN SUSUN DERDİM,
NE GARİP ŞEYMİŞ SUSMAK,
SUSKUNLUK OLDU
SONUNDA DERDİM.
Sessizligim,
Utancım oldu,
Bir türlü anlayamadım.
Sesim yok diye de,
Oturup ağlayamadım.
Soyuttu,sesim,
Ne kırık ne çıkıktı saramadım,
Sessizlik çok oturdu içime
Menzile varamadım,