Sesi Tanrıya Ulaşmayan Kadın

Bugün bitiriyorum her şeyi.
Bugün tüm dualarımı yakıyorum avuçlarımın içinde.
Ben sesi tanrıya hiç duyulmayan kadınım,
En nihayetinde...

Bir çiçeğin toprağına küsüşü gibi,
Küsüyorum kendime.
Kulakları olmayan insanlar çağı bu!
Kime sesleniyorum ben?
Kimse sizin neşenizi, nezaketinizi dinlemiyor yahu!
Gülümsemeleri az olan insanların çağında,
Ne diye yaşıyorsam hala bilmiyorum.
Üstelik kimse gökyüzüne bakmıyor da...

Ben sesi tanrıya hiç duyulmayan kadın!
Tam olarak neyi yanlış yaptım?
Yalnızlığım bile benden kalabalık...
Artık ben de gökyüzüne bakmayı bırakıyorum.
Gülümsemesi az olan insanlar çağı bu!
Mutlu olursam,
Mutsuz edilirim toplum tarafından...
Biliyorum.