Sesi, Sesime Çarptı... Şiiri - Solmaz Akça

Sesim, sesine çarptı! Sonra sustum, sessiz kaldım.
Sesli harflerin arasında bir ses tutturamadım...
Dokuz sekizlik bir havaya düşmedi hiç umutlarım,
Ben hep kaybedenler sonatına takıldım.

Aldanmayan gönlüm tam dört sene sonra aldandı.
Başka bir bakışa içim yandı. Arsız sevişmelerin,
tutsağı olunan gecelerin kirine bulamadı elini...
Beni ve en çokta kendini temiz bıraktı...

Gözü, gözüme değdiğinde içime tatlı bir huzur kondu.
Aşktan bahsetmek için belki henüz erkendi. O ne dediyse doğruydu...
Yan yana yürürken tuttum elini,
Dudaklarına kondurdum kırıntı gibi kalan sözlerimi...

Sonra tekrar baktım gözlerine,
O elini tuttuğumdan, dudaklarına konandan habersiz yürüyordu.
Bu da güzel dedim...
Belki bir gün gerçekten elini tutup yürürüm...

İlk defa hayallerimi paylaştım biriyle...
Güneşin batışında bir sahil kıyısında
yaşamak istediklerimi söyledim çocukca...
Hayal etmek güzeldi, üstelik gözlerine dalıpta...