-Ses sese değdikçe, düğümlenir bütün sözcükler-
Ses veriyorum yüreğimin kaldırımlarına
elleri boşluktan dönen bir dilenci hüznüyle
izini adımladığın taşları sayarken iniltiler
muğlak bir rüyânın eşiğinden kopan düşlerim
adını emanet bırakır sessiz biçâre harflere..
sürüklesin beni meçhûl elleri hayâlinin
ırayan zamanlardan kaçıp gelen firâr misali
sözcükleri ıhtıran şair duygusundan arta
kalan, iğreti seslere düşülen cılız yakarış
yalnızlığa dem vururken, kesilir nefesi tenin..
gök/yüzümü yakan bu muztarip güneş
parça parça damlar arzın dar ufuklarına
kararan kör bir noktaya düşen yansıma
zemheri bıçakları saplar bîtap cansız câna
körleşir yine, ayna denen bu saplantılarım..
Müslüm Kılıç
Muslim KılıçKayıt Tarihi : 9.7.2012 01:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!