Ses Verin Şiiri - Emre Öğüt

Yapayanlız kaldım sokak ortasında yürüyorum
Yürürken düşünüyorum ben neden sevilmiyorum
Görüyorum herkez birgün ölecek biliyorum
Ölmek bukadar kolaysa, sevilmek neden bukadar zor bilemiyorum!
İlk okulda soruların cevabını vermek inan çok zor
Ayrılık mı? Sevenler için korkulu bir kor!
İntihar mı? hayata başlayamayan için bir son!
Hayal mi? (Hıh!) yaşamak için kullanılan bir fon!
Hayat 'ta 3,5 la 4 arasında bir rasyonelde yaşarsın
Ya 3,5 atarsın yada 4 dörtlük yaşarsın!
Reel deilsin ki unutulmayasın.
Sevilen biri değilsin ki sayılasın!
Gözlerim bi garip düştü ağlamaktan
Yaşayamadım bu hayat çok boktan
Ben ümitlerimi kaybetmişim çoktan
Yenik düştüm hayat! Beni biraz sarsan?

Gözler kalbin aynasıdır yalan!
Bu içimdeki kaçıncı çiçek solan!
Hayat mı bana hergün koyan
Dertler matkap gibi sanki kalbimi oyan!
Kaderim böyle yazılmışsa ben napabilirim
En az hayatta bir kaç gün gülebilirim
Küçük bi ihtimal de olsa belki sevilebilirim
Hiç olmadı alıp başımı uzaklara giderim!
Yahut kuytu bir köşede ölebilirim!
Yanlızlığın anlamını benden daha iyi kimse bilemez
Tek seni sevdi bu gönlüm başkasını sevemez!
Yaşama hevesim kaçtı artık bu çehrem gülemez
Kaderimi benden başka kimse çizemez!
Karanlığın çöktüğü yerde kalmışım parlayamıyorum
Kurduğum hayalleri inan gerçekleştiremiyorum!
İntihara kalkışsamda onu bile beceremiyorum!
Anlıyorum ki ben bu hayatta hiç bir şeye yaramıyorum! (Yaramıyorum!)