SES VER YİĞİDİM, SES VER
Zaman sensizliğe gömüldü… Gökler sustu, rüzgâr yönünü kaybetti — sanki dünya, bir an nefesini tuttu.
Toprak hâlâ adını fısıldıyor gecelere… Ama biz, o sessizliğin altında hâlâ çarpan altın bir neslin kalbini dinliyoruz.
Gidişin bir veda değildi; yüreklerimize kazınan boşluk… Ruhlarımızı örten gölgeydi.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta