Ses ver yalnızlığıma

Ses ver yalnızlığıma dedikçe rüzgara,
İçimde yankılanır hüznün nağmeleri.
Bir masal gibi uzanır gözlerim yıldıza,
Anlatır sessizce geçmişin hikayelerini.

Sessizlikte çırpınan bir kuş misali,
Yalnızlığım kanat çırpar gönlümde.
Sahipsiz sokaklar gibi yürürüm sessizce,
Adımlarımın izleriyle dolu bu düşlerde.

Bir resim asmışım duvarlarıma anılarında,
Bakıp dururum uzun uzun her gece.
Sesini duyar gibi olurum bazen rüzgarla,
Gelir misin diye beklerim yıldızların altında?

Belki de yalnızlık bir öğretmendir, içten içe,
Kendi kendime bir yolculuk, derinlemesine.
Kendini bulmanın çırpınışlarıdır belki de,
Ses ver yalnızlığıma, içimdeki bu ince sese.

Unutma ki her gece yıldızlar parlar gökyüzünde,
Her gün şafak yeni bir umudu getirir yanında.
Ses ver yalnızlığına sarılı içindeki umuda,
Güneş gibi doğan bir sevgiye, yeni bir başlangıca.