Ses Ver Çağrıma Şiiri - Zeki Günay

Gül açmış dikeni batmış bağrıma,
Ey İnsan dokuma ah-u zarıma.
Bugün geçti, senet var mı? yarına,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Yürek yorgun, dönük sırtlar ardına,
Kul günü unutmuş, düşmüş yarına.
Varamaz insan, insanın farkına,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Sen istersen kulu ayan edersin,
Kimi kulu düşman, hayran edersin.
Sen düşmanlarını Kahhar edersin,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Bir ayak önde, öteki geride,
İnsanlar bilmez, ne var ileride.
Derman bilen insan, bilir derdide,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Müslüman yanarken, zevk sürmüş kafir,
Nerede ilmi ins, nerede fikir.
Ağzımdan her gece dökülsün zikir,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Pişmek yanmak yetmez, susmasın dilim,
Gel gülü Muhammed sereyim kilim.
Elbet var kullarda kendince ilim,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Mazlumlar zindanda, zalimler şerde,
Ey zalim kalkacak, gözünden perde.
O zaman düşersin, zindanda derde,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Ay yorgun, Ay durgun, kararmış kanda,
Yıldızlar dizilmiş, hepsi bir anda.
Kim önde, kim, geride, kimi yanda,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Nur vurur başa, saç sakal ak olur,
Bazen yüz yorgun, bazense şen olur.
Vakit gelsin, bilemem kime ne olur,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

Kul Zekiyem anlamak güç değil beni,
Hakiki Müslüman, görecek seni.
Kafir derin yanacak, çıkacak yeni,
Hey hak dilim susar, ses ver çağırma.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY