Ses Ver Şiiri - Can Abdullah Yıldırım

Birgün doyasıya uyumak gelir içinden
O gece bin bir düşünce alır seni
Sırtını döner yorgandan sargı yaparsın
Yine de firardadır uykular
Gecen gündüze karışır gider

Bir hülyaya yelken açarsın
Fırtınalar birbirini kovalar
Kaf dağına gizlemiştir ulaşamazsın
Adım adım sona yaklaşır ömür
Sen koşarsın o uzaklaşır

Hasretin ağır yükünü iyi bildiğimden
Önüme hep engeller sererdim
Açılan bir çift kola susayacağım
Aklımın kenarından bile geçirmezdim

Kaderin esirgediği vazgeçilmezim
Bu gece yolları yumak yapıp
Baş aşağı dalasım geldi
Sana ulaşamamak bir zulüm
Filistin askısı işkencesidir

Ben müebbet tutsağıyım gülüm
Pusuda bekler kabuslar
Karanlığın çökmesiyle üzerime çullanır
Peş peşe kapanlar bekler beni
Bir türlü doğmak bilmez güneşim

Lodos ve Poyrazlar inadına
Uzak diyarlardan ses ver
Gönül bahçesinde öylesine yeşer ki
Korkular korksun
Çorak gönüllere ilhamlar doğsun