Ses Ver Şiiri - Hande Ortay

Ses Ver

Ses ver! Ölüyorum sükûnetinde
Ses ver! Sen sustukça soluğum kesiliyor
Susma! Seni aradım, sordum diye
Üstüne fazla geldim diye
Susma işte
Sen sustukça ne yapacağımı inan ki bilmiyorum, bilemiyorum hiçbir şeyi sevgili
Ama bir şeyi biliyorum
Sen sustukça, yaşayamadığım her günün sonunda, uykusuz geçen her gecenin sabahında ölüyorum
Sessizliğinin uçurumlarında öldürüyorsun beni yavaş yavaş
Ve gün be gün tükeniyorum
Can çekişirken bile aklımdasın, fikrimdesin
Önceleri ilgisizdin bana, biraz eksiktin ama şimdi beni görmekten de vazgeçtin
Olsun, sen susmaya devam et ama gülümsemelerini eksik etme benden
Onlar içimi ısıtan güz güneşim benim
Hayat bana da gülsün ve bu aşkın varlığını unutmasın kimse
Sende hep bendesin, kalbimin en tenha köşelerinde sen yankılanıyorsun
Ne olur gitsen de
Zaman gelip geçse de
Sen gitme
O vicdansız kalbin hep bende kalsın

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay