Ses Ver! Şiiri - Atakan Daşdan

(1977-1982 Selçuk Öğrenci Yurdu'na)
Bir grup Anadolu çocuğuyduk,
Biz kardeş gibiydik,
Konya Selçuk Yurdu'nda.
Mevlana ikliminde
Dil şerbeti yudumlardık.
Gönlümüz hoş,
Dilimz tatlı olsun diye!
Selçuk Yurdu sevgi ocağıydı.

Biz sevdalıydık a dostlar!
Adanmıştık Akşemseddin olup
Fatihler, Farbiler, Sinanlar,
İbn-iSinalar yetiştirmeye.
Kurardık ilim sofrasını
Demlerdik fikir,
Köy çocuklarına
Umut olsun diye!

Kur'an ve sünnetten
Yol yükü kuşanırdık.
Güneşe döner ışık toplardık,
Avçlarımıza demet demet..!
Sevdamız büyüsün diye!
Selçuk Yurdu ilim otağıydı.

Samanyolundan yıldız kırpıp
Alnımıza takardık.
Kalplerimizi birleştirip
Yürüyorduk aynı inançla,
Milletin varlık ve bekasına.
Tek yumruk, tek yürek...
Selçuk Yurdu birlik sancağıydı.

Ah! O günler nerdesin?
Beri gel hasretim! Ses ver!
Gözlerim yolda kaldı.
Dönüşün bayram olur,
Kına yakarım elime.
Ses ver hasretim! Ses ver!
13.09.2017
Atakan DAŞDAN