Ses ve tüketilen nefes!

Görmek adına görmüyor
İşitmek adına duymuyor olmam vakıaydı
Nefes almak, an içinde tefekküre dalmak çok uzaktı

Yaşamak adına
Bir şartlanmışlık varsa açıkça karşımdaydı
Resmedilen biyografiler, sanat anlamından kaçamaktı

İhtar edilen
Ömürle sahifelere serdedilen an ve zaman
Akıl ve ihsan, idrak ve zan, tecessüsle çok perişandı

Hilkate yakın olan
Ancak tahkik kabiliyetiyle anlaşılacak olan
Kalbi hissedişlere ihtiyaçlı bulunan fakirlik yanımdaydı

İrfan adına ne varsa
Ya raflarda veya çok uzaklarda kalandı
Anlamak kim için, hakikati kuşanmak niçin bilinmiyordu

Her ses ve tüketilen nefes
Gerekçelerinden yoksun kimliğindeyken
Hissetmek, kalbi nefeslenmek ihsanın dirliğine erişmekti

Lakin kim kaybetmiş
Ne derler kaygısı sineleri ihata etmişti
Kalp sahibinden uzaklarda çok bizarken, nefs harı yaşardı

Acınmak kim için ardı
Geçirilen zaman idrak için bir sancıydı
Ruhum kendi serencamında hazandı, kime neler anlatılacaktı

Ne mezarın zarafeti
Ve ne de toprağın bereketi kurtarmayacaktı
Kefen her ne kadar beyaz olsa da kalbim lekeleriyle anılandı

Utanmak evet haktı
Lakin umut gerekçeleriyle anlam bulan vuslattı
Haşyet her yanımı kuşattı, yine hüzün içinde titremem başladı