Ses ve Hayat Şiiri - İsmail Özabacı

Dayanılmaz olduğunda hayat,
Üzerine geldiğinde bir büyü var gibi
O dayanılmaz sesinde
Çağıran yüreğine davetkar…
Ve ne kadarda
Cüretkar kalbin
Söz konusu sen olduğunda…
Bazen kendine bile söyleyemediğin
Şeylerin var biliyorum içinde,
Neyse sen sus çaktırma
İkimiz biliyoruz sadece
Birde ALLAH…
Saklayamayız ondan biliyorsun
Bazı şeyleri sakladığın gibi
Göz yaşın mesela
İç geçirmelerin, boğazına düğümlenen o
Anlamsız tarifsiz şey ve bir sızı nerden geldiği belirsiz
Belirsiz bir saatte yada özellikle gece,
Gözlerini tavana neden diktiğini bilmediğin o duygu gibi
Sakladığın şeyler…
Ama sesini saklayamazsın…
O hayata bir sitem gibi çıkar hep
Ve bir büyülü nefes gibi yayılır
Bahar mı dersin?
Durup durup içinden çıkan şey? ritmini değiştiren?
Yoksa başka bir şey mi? Bilinmez
Bazen bir dostun kıymeti
Ve hep senden iyi olmasın diye başlanır
Söze ve emin ol ondan daha iyidir söylenen
Her dost her kapıda beklemez seni yolcu etmek için
Ve ses vermez sana gelmen için
Sadece senin sesin hayat verir
Yaşamak için…
Sen herşeyi bırak
Yazmaya devam et kendi hayatını
Söylendikçe büyür sözcükler ve öyküler
Kendi çıkar bir hayattan gün yüzüne
Sen öyle bir dur ki, sadece kalbin gülsün yüzüne…