rüzgar;
kimi zaman
kulağına sessizce
kimi zaman
kulak zarını yırtarcasına konuşurdu
sen, duysan da duymasan da
o bildiğini okurdu...
aşk;
kimi zaman
kapını sessizce
kimi zaman
kırarcasına çalıyordu
sen, duysan da duymasan da
o bildiğini okurdu...
anlaşılan o ki
ses,
doğanın ve insanın
en önemli algısıydı...
Fikret Turhan-Yalova
18 ocak 2018
Kayıt Tarihi : 18.1.2018 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!