Ses(SİZ) lik Şiiri - Zennun Akdağ

Yangın yeri İstanbul'un, bu sabah,dinmek bilmeyen yağmuru yağmak bilmedi.
Tutuşmuş yürek bir kere iflah olacağı yok,ne yapsam nafile.
Çarpık kentleşmeye direnen balkonumda ki yaşlı ağaç hani kök salmamış olsaydı derinlere, ölürdü bu kış.
Sarı sarı dökülmeye yüz tutmuş yaprakları, yerini yeni yeşil yapraklara bırakarak..
Senin uğruna bu düşler,
Zeynep gövdesinden kopmuş narin fidan.
Senin sessizliğin çöktü uyanır uyanmaz.Ölüm telaşında sonbahar yaprakları,
Ben sevme yolunda yaşama umudundayım.
Herhangi bir sahilde seninle yüzmek,tarihle yüzleşmek gibi.
Sırt üstü kelebek ya da balıklama dalmak dibine denizin.
Sana söylemiş miydim,sesinin denizin sesine benzediğini?

Yangın yeri İstanbul bu sabah,
Kor bir alevle uyandım.
Ben de koptum dalımdan senin gibi düşünce. Yerde bile vuruldum.
Usanmaktan iyidir deyip, özlemedim geride bıraktıklarımı.
Annem kutsal topraklarda en çok bana dua eder,
İki küçük yüreğin mutsuzluğuna sebep.

Baykuş uğursuz bilinir, oysa ne güzeldir gözleri,
Asildir susmasını da bilir ötmesini de.Git demeden gider, gitmesini de önceden bilir.

Yangın yeri İstanbul bu sabah. Hiç çıkmamak üzere,deli cav gibi yerleştin içime.
Yüklemsiz tümcesin hiçbir anlam yükleyemiyorum.
Sen aklımın efendisi yerini bilirsin elbet, miras bu ismin, kaç kuşak taşırsın bilmem?

Bir çırpıda aşk aşk olmaz, adım adım yaklaştın çatal yüreğime.
Mumla aradığım sendin demek.
Senmişsin beklenen,o gelmeyecek o olmayan saklı sevgili.
Kısacık tadına doyumsuz molaların kadar tatlısın.
Sonrasında iş zamanı dersin canımcım.Şimdi iş zamanı, yeni bir güne başlama zamanı geldi.
Yeni doğmuş Ten Güzellik bebek. Süt ister, mama ister,sevgi ister
Hele emekleyip büyüsün bakar(sın) ikimize. :)