Kılıfından çıkmış bıçaklar
Sürtünürde gönlümün taş duvarlarında
Çıngıları aydınlık olur karanlıklarıma
Ses etmez suçlular
Bir şehir kovulur gözlerimden
Bir şehir insan
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim