İki ses arasında dönüp duruyorum
Doğarken kulağıma çalınan fısıldama yada
Ölürken...
Hep bir imdat çığlığı yankılandı kulağımda
İki ses arasında yaşadım hayatı
En iyisini düşünürken bile sonuncu sesin
Korkusuyla uyandım kan revan
Dur durak bilmeyen zamanda ilkini bitirememişken
İkinci sesi öğretip durdu yandaşlarım
Sonra beyhude avutmalarla hiç olmamış gibi hikaye ettiler
Geçerken ikinci ses sakinlerine seslendim kabristanının
Yere göğe sığdıramadıkları hayatlarına
İki yakam bir araya gelmeden
Seslenip durdum
Hiç düşünmeden bende hikaye ettim
Birinci ikinci demeden sonuncusuna şahitlik etti gözlerim bir incik göz yaşı ile
Kayıt Tarihi : 13.2.2019 21:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doğarken kulağımıza okunan ezan ile ölürken okunan seladan esinlenmiştir...
![Mehmet Hanifi Agirbas](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/02/13/ses-267.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!