mazinin sayfaları kapanırken
orada, yaprak yaprak gömülen
toprak toprak boğulurcasına
nefessiz kalan biri var
geçmiş asla geçmemiş
orada öylece mürekkepler gibi kanayan
unutulmuş alfabeler gibi
çaresizce bekleyen biri var
kelimeleri ateşe atmak kadar
kolay değil ki birini unutmak
insan istemese, düşünmese de
kalbin özlediği biri var
git desen gitmeyecek
zincir nedir bilmeyecek
çarmıha çivi ile çakılsa bile
yok edilemeyecek yürekte derin bir ses var…
13.10.15
İsa YılmazKayıt Tarihi : 13.10.2015 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!