Ve sonra hiç bilmediğin bir ses,
tanımadığın bir yüz,
hiç tatmadığın bir duygu fısıldar yüreğine
“seni seviyorum” diye.
Yıkılır ördüğün duvarlar.
Sisli puslu kimsesiz paçavra yalnızlığından utanırsın.
Sığamazsın yüreğinin dört duvarına..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta