Ses Şiiri - Hüsnü Bala

Sesin çığlık olduğu yerden geliyorum
Bağrımızda taşıdığımız yetim gurbetler,
Özleyerek sevdiğimiz sevgili
Ve kuşatılmış akşamlar var defterimde
Sonsuzluğa sevdiğimiz hayatı sonsuz bilmişiz,
Yaralarımızı sağaltırken zaman
Vazgeçmişiz geçmişimizden, geleceğimizden vazgeçmişiz…

Sesin sus olduğu yerden geliyorum
Çığlıklaşan akşamların girdaplarından,
Senfoniler ve melodramlar büyür…

Sesin ses olduğu yerden geliyorum özlemimde kayıp sevgili,
Yüreğimde buruk acılar…
Kayarken ellerimden bir gençliğin düşleri
Yaptığımız devrimler, pişmanlıklar ve kayıpları zamanın…

Sesin sonsuz olduğu yerden geliyorum
Bir çocuk ağlıyor kendi halinde,
Üstünde tutulan namlu, sırtında kambur düşler, ellerinde bir uçurtma…
Savrulup gidecek masal dolu odalara
Kendini bu rezilliğine hayatın ortasından çıkararak…

Sesin ben olduğu yerden geliyorum,
Sevgiliye biriktirdiğim iyi niyetler,
Üç beş birikmiş umut kırıntısı…
Yalnızlığın duvarlarında hapsolmuş bir hayattan geliyorum
Sesin lâl olduğu yerden geliyorum
Susuyorum, susuyorsun, susuyoruz…