Ses Şiiri - Faruk Keleştimur

Tıkırtılar gölgesinde zonklayan; beynim
Şuurum; gaiblerden gelen ses
Seraplarda kayboluşa yakınan; azmim
Kavgam; yumruklar kalabalığında
Kemiklerden gelen ses
Buluşmak güzeldir; bulununca ben
Bulmayı istemekse gururu üzer
Darmadağın bir güzün tesirindeysem
Çaresizliğim; yutkununca gelen ses

Hal bağırır, duymaz sevdiğin
Hayalini bile sessizce özlediğin
Bakıp bakıp düşlerine düştüğün
Ümidin; idrakte doğan ilahi ses
Ses ses ses; bıkkınlık
Artık sabır da delindi
Adında incelttiğin harf de delindi
Dilinden damlayan söz de delindi
Bilinmez hikmeti
Bir yüce ruh delindi

Ve şimdiki zamana dönemeyen kalemim
Vefa mı aradın hak mı bilmem
Bilir misin bilmeyi de istemem
Cehaletim; karamsar tablolarda
Tahminimin çıkardığı yapmacık ses
Yeter mi, diyemezsin ilah gücenir
Uyumak mı, o da olmaz bu seste
İçinin yörüngesini kıpırdat, bence tek çare
Nereye mi
Sessizliğin seslendiği yere
Kızılelman mı değişti nedir bu arayış
Anlamsız gelen düşünceler
Bende kalan esaret hissi; atamadığım
Maddem hürse banane, manam esir
Acı olan buysa ölmüşüm be gardaş
Şiirim ölümümden gelen ses
Ve...kesildi sesim