Serzenişteyim Şiiri - Ayşenur Demirci

Doğru olanı düşünmek istiyorum.
Beni doğruya yönlendirecek bir önder arıyorum.
Bulamama kaygısı kabusum ama onu umursamıyorum.
Umutsuzluk ölüler içindir ben hala yaşıyorum.

Derdim var büyük.
Ama adını dillendiremiyorum.
İçim, içime sır verdi açıklayamıyorum.
Dilim; kurşunsuz silah kullanamıyorum.

Bir sevincim var uzun yıllardır sakladığım,
Hep karanlıkta, sessizlikte, yalnızlıkta
yanıma uğrayan. Sanırım adı hayal.

Bir umudum var, herkesten kayırdığım,
Bütün hazinem bu deyip sahip çıktığım.
Milletin çekinmeden çomak soktuğu.
Elle tutulmaz, sandıklara kapatılmaz.
Yüreğimde yaşattığım.

Bir de ben varım...
İşe yaramaz, kendini bilmez, hadsiz, yoksul,
küstah ve günahkar.

Aldım bu beni aklımla, derdimle, hayalimle,
umudumla yoğurdum başka bir ben çıktı ortaya.
Geçtim karşısına seyrediyorum eserimi,
ne bana benziyor, ne de bir başkasına.

Sanırım haklılar ben buraya ait değilim.
Arafta kalmış bir ruhla yaşıyorum...

9.şubat.2011 / istanbul