Yine güzel bir güfte, götürdü beni uzaklara.
Ay ışığının altında, yıldızlar gözkırpıyor şimdi bana.
Ellerim boş, ne zaman gelip tutarsın diye yollara baksamda.
Bilinmezlik kaplar dört tarafımı, aklıma sen geldiğin anda.
Daha cok söz var, söylenecek.
Bilmem kelimeler sayfalara nasıl dökülecek.
Dermansız kalan parmaklarım.
Yüregimin sesini nasıl dillendirecek.
Ey sevgili, ben söyledim sen dinle beni.
Halbuki ne cok sevmiştim ben.... bendeki seni.
Meger hepsi boşaymış.
Yaşadıklarım ise... hülya ile serapmış.
Artık yazmak bile istemiyorum.
Sayfalarla dertleşmekten bıktım...diyorum.
İcimdeki ateşi sakladım,cıkmasın diye sımsıkı tutuyorum.
Cıkarsa önce seni yakar...biliyorummm.
Neyse son satırlar olsun bunlar sana.
Anladım olmayacak, bendeki debeleniş boşuna.
Zaten yoruldum,derman kalmadı... bende kızıyorum bana.
Var git sen yoluna, bende giderim yeni ufuklaraa.....
Kayıt Tarihi : 2.10.2013 12:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri hayalimdeki sevgiliye yazmıştım,sabah saatlerinde isim aradım bulamadım uzun bir süre düşündüm adını ne koysam ki diye kalbim agırıyordu yazarken elim sürekli kalbimin üstündeydi bir elimle kalbimi tutuyordum, diğer elimle gözyaşlarımı siliyordum... Kendi kendime yakındığım sitem ettiğim üzüldüğüm icin serseniş koydum ismini aynı gün kalp ağrımın artmasıyla kendimi anjio masasında buldum...... Anlamsız akan gözyaşlarım yazdığım şiire değil meğerse atmaya caba atan KALBİME imiş....
SAYGILARIMLA
kutlarım
beğeniyle okudum
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (8)