Serzenişli Sesleniş Şiiri - İsmail Gk

Ömür , gençlik çağında
Durgun suda gözedir
Ama burdan bakınca
Hızla giden füzedir

Gençlik gerçek sermaye
Bitti gökçek sermaye
Şimdiyse tek sermaye
Kefen denen bezedir

Pul pul olmuş derimiz
Uçmuş gitmiş ferimiz
Bu devirde yerimiz
Huzur evi, müzedir

Devirince yetmişi
Arar insan geçmişi
Şu gönlün serzenişi
Tutulmayan sözedir

Bre aymaz çocuklar
Büyük saymaz çocuklar
Dinleyin az çocuklar
Bu laflar hep sizedir

Bükülünce belimiz
Çalmaz oldu zilimiz
Aklaşsa da telimiz
Umudumuz tazedir

Nasıl anne babanız
Sormaya yok çabanız
Sanki kanlı düşmanız
Bu kin, neden bizedir ?

Şu vademiz dolmadan
Can özümüz solmadan
Gelin çok geç olmadan
Belki bu son dizedir