Serzeniş Şiiri - Nisari Özdoğan

Serzeniş.
Nelere şahit oldum, şu seksenlik sinimde.
Töremde yozlaşmalar, tefrikalar dinimde.

Geri kafalı mıyım? Eskiyi özler oldum.
Bu nahoş gidişatı, uzaktan gözler oldum.

Müdahil olamazsın, demokrasi diyorlar.
Başkasının hakkını; göz ardı ediyorlar.

Toplumun bir ferdiysen; senin de hakların var.
Başkasının hakkına, saygı duyduğun kadar.

Fakat; haktan da öte, gelenek var, töre var.
Herkese olmasa da; insanına göre var.

Asil gençliğimizden istediğimiz; çok mu?
Geleceğimiz onlar, buna hakkımız yok mu?

Dolgun dudak, ela göz, yeni burun yaptırmak;
Haluk’una isyandır, fıtratını saptırmak,

Süslenmek; görünüme uygunsa yerindedir.
Eşeğin de ziyneti varsa; semerindedir.

Anne adayı kızım; değerinden habersiz.
Beğenilmek çabası; hem çirkin, hem de yersiz.

Hedefin; çok mükemmel bir anne olmalıdır.
Bu duygulara maruf eş, seni bulmalıdır.

Senin takınacağın ziynetin; iffetindir.
Seni kıymetli kılan; tek mahremiyetindir.

Sarraf mücevherini, çelik kasada saklar.
Çerçi malı ortada. Pazar yeri sokaklar.

Mücevher olan anne; zaten yiğit doğurur.
O da Vatan aşığı, bir delikanlı olur.

Deli kanlılarımız delirdi mi? Kanları;
Vatan, Bayrak uğruna, sebil eder canları.

İşte bu hasletimiz; kanımızın hükmüdür.
Fıtratımızda vardır. Koça boynuz yük müdür?

Türk’ün en şereflisi; ya şehit, ya gazidir.
Şehit için bu dünya; bir solukluk mazidir.

Vatan darda kalırsa; en cılızı, bir arslan.
Türk’de ihanet olmaz! Mazlumsan; ona yaslan.

Hazarda iyi bir dost. Seferde baş er gibi.
Örnek mi? Çukur kuyu köyünden Ömer gibi.

Hem açıp, hem kapayıp; biz çağları atladık.
Yenilmezliğimizi; kaç kere ispatladık.

Emperyalist olmayan tek devlet Osmanlı’dır.
Öldürdük! dedikleri; daha gür ve canlıdır.

Ulu çınar kök salmış, yedi kat derinlere.
Sürgünleri fışkırdı, yıldızlı serinlere.

Başladık uzay da da, yerimizi almaya.
Antarktika’ya gittik, yeni şeyler bulmaya.

Bilim ve teknik ile mücehhez gençliğimiz.
Koşuyorken kulvarda, nüks etti dinçliğimiz.

Beşten büyük Dünya’da, en ön saflarda varız.
Adil bir yeni düzen, mutlaka biz kurarız.

Rahatsız olanlar var; bu müthiş aşamadan.
Tard eyledik eskiyi, bir daha yaşamadan.

Az da olsa bulunur; ihanette ehil’ler.
Asırlardır bitmedi. Bitmez! Ebu Cehiller.

Düşmanıma dost olan; gizli düşman demektir.
Hainler abad olmaz, çabası boş emektir.

Asım’ın nesli bilir, öğüt istemez gerçi.
Lakin bendeniz; altun küpe satan bir çerçi

Neslimiz; töremize, dine, sahip olmalı.
İlk emri “Oku” olan Kur’an ile dolmalı.

Kur’an’ı rehber etsek, sırtımız yere gelmez.
İ’man’ı olmayanlar, O'ndaki sırrı bilmez.

Kur’an’ın müellifi; elbet; tek olan Allah.
Eğer O'ndan koparsak; iflah olmayız vallah.

İnsana Yaratıcı, prospektüsü vermiş.
Yalnız O'na uyanlar; sonsuz felaha ermiş.

Felah; mal mülke ermek, mevki, makam değildir.
Sonsuzluğa kıyasla, bunlar rakam değildir.

Bir şeyin banisidir, kullanımını bilen.
Sen kendini bilmezsen; ebedi bitmez çilen..

Aklı olan unutmaz; öleceğini bir an.
Atın, yatın, sarayın; bir gün kalacak viran.

İçimizde olsa da bazı çürük elmalar.
Ulaşamadığımız; yüreğimi tırmalar.

Onları bulup bir bir; aslını anlatmalı.
Onlar da asâletin gururunu tatmalı.

Onlar kötü değildir. Yaptığı işler kötü.
Yön veremediğimiz; hayaller, düşler kötü.

Bir gencin kendisini uyuşturmak ne demek?
Güzide değerleri, alıp çöplüğe gömmek.

Türk hırsızlıktan ari. Tek yakışmayan sıfat.
İnançsız gencimizi, sarmış en büyük afat.

Bu sefil gidişattan, bu kopukluktan amil;
İnançsız olan insan; asla olamaz kamil.

Modernlik zannedildi güya batılılaşmak.
İğrenç olan şeylere, moda oldu alışmak.

İki yüzlü kalleştir, imrendiğimiz batı.
Bir hediye gelirse; bil ki Truva atı.

İnsani değerler kıt, düzenleri sömürü.
Atisi perişanlık, kısa olur ömürü.

Tüm canlılar içinde; öleceğini bilen,
Sadece insanlardır, aklı selim görülen.

Bunca nimet vereni, yerken anmazsın bile.
Şükür etmeden löp löp indirirsin mideye.

Sigaranı yakana teşekkür edersin de.
Her nefesi veren kim? Sana hala bu sinde.

Akılsızlar muaftır ahrette sorgudan.
Bari; deliyim de de, Sen de kurtul yargıdan.

Onu da diyemezsin. En akıllı sensin ya!
Çağdaş safsatasıyla, boşluğa düşensin ya!

Bir akılsızlar muaf. bir de cümle hayvanat.
Bu zümreye girmezsen; keşke olsaydın nebat.

Bir ot gibi deriz ya! Bir mevsimlik ömürle.
Tutuşturup yakardık; bir mangalda kömürle.

Ateistim demekle kurtuluş yok bilesin.
Dilerim şuurlanıp, hidayete gelesin.

Bunca mükemmeliyet, yoksa senin akıl mı?
Her şey kafana göre, sorumsuzca takıl mı?

Gel kardeş bu yol çıkmaz. Tövbe et de gel, yeter!
Öğüt veren Nisari, belki de senden beter.