Serzenişler Şiiri - Erdoğan Ergin

I

İyi ya işte,
Kendine bulduğun mutluluğu, paylaş o zaman
At bir kırmızı karanfili sevdiklerinin üzerine
Tut elinden yetim bir çocuğun
Cebindeki son bozuk parayı bir yardım kutusuna bırak
Çıplak ayaklarınla yürü çimlerin üzerinde
Yarın korkusu olmadan,
dünü hatırlamadan, avazın çıktığı kadar bağır, sokağın ortasında
iyi ya işte, istediğin oldu, mutlusun

II

Neden ki bu hüzün?
Ellerini göğsüne mi vurdun,
...........................bomba sağanağın altında kalan çocuğun için
ya da susuzluktan kuruyan dudaklarına,
...........................derman olur diye parmağından damlayan kanı mı sürdün
yakışmıyor biliyorum,
ağlarken kendi haline
..........................mahallenin köşesinde ki kimsesiz anne
yiyip, içmek ve mahlukun aşkıyla kendini bitirmek
derdin yokken, suyu bahane etmek

III

Ve uyuyan gafil,
Kendi uykusunda boğulur
Çırpındıkça çamurunda,
...........................Çamuru garibi bulur

IV

Eskiyi anmakla, gelseydi dün
Aralanırdı şu sokak,
Pencerelerde sevgili bulmanın telaşında
Yarı ağlamaklı, yarı sevinçli gözler
Gidenlerin arasından, geri gelenleri gözlerdi
Çıktığında atalarım toprağından, kötülüğün rüyasına dalardı
Lakin dün, dündü
...................Herkesi bildiği gibi, bugün, yeni bir gün
Yarın ne olacak ki…
Bugün olmayacak mı dün

V

İyi ya işte,
Kendine bulduğun mutluluğu paylaş o zaman
Birazını gönder güneşin bir türlü batmadığı toprağa
Azıcığını, çık en yüksek binaya, atıver şehrin en karanlık hududuna
Elinde kaldıysa hala, sakla onu
....................................Lazım olur elbet
....................................Gidersek bu kafayla