Kırılsa diyorum ellerimle beraber sana uzanan bütün eller. Sen hep böyle yerinde kalsan. Hayat dursa, zaman dursa, bir fotoğraf karesi gibi hareketsiz kalsa dünya. Okusak okusak bitmese kitaplar, şarkılar hep nakaratta olsa. Yazılan şiirlerimizi unutup yeniden yazsak. Benimle ya da bir başkasıyla hiç evlenmesen.
Yaşanan her bir anla umutlarımızın, hayallerimizin olabilirliği kısıtlanmasa. Hep yaşasak ama yaşlanmadan dursak. Bitişten kaçan her bir adımla bitişe biraz daha yaklaşmasak.
Sana kimseler dokunmasa. Hep böyle kalsan. (Küçücük kal çocuğum büyüme. Küçük içenin küçüklüğüyle solumadan şehri, solumadan hayatı. Saflığınla, masumluğunla, gözyaşı silmemiş ellerinle kal.)
Bu kadarı yetse bize. Hayatın isteklerinde boğulmasak. Biz minicik bir kaynarca olsak; nehirmiş, denizmiş neyimize..
Hep bitiyor’suz, hep gidiyor’suz kalsak. Sen hep böyle küçük kalsan; ben umutlarımla. Ama sana kimse uzanmasa; bu kristali kimse kırmasa.
İsmail ŞahinKayıt Tarihi : 20.8.2004 21:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
