Serzeniş! Şiiri - Mustafa Yaralı

Gözüme bağ edip, derin uykuyu,
Yalancı şafakla, beni eğleme.
Cehennem narıyla, verip korkuyu,
Mukaddes azapla, beni eğleme.

Dünyaya getirdin, iradem dışı,
Al üstümden yükü, al da sen taşı,
Mademki elinde, en sonun başı,
Hesapla kitapla, beni eğleme.

Kolayca ulaşmak, varken atiye,
Sahneyi hayatta, bu zorluk niye?
“Verdiğim her zahmet, rahmettir” diye,
Yediğim tokatla, beni eğleme.

Biz ne yaparız ki, ne bu şikâyet?
Yed-i kudretinde, her şey nihayet,
Kaldır şakiliği, ver de hidayet,
Şu aklı bayatla, beni eğleme.

Yorgun ayaklara, pranga takıp,
Şeytan ordusuyla, yarışa katıp,
Bir ateşten alıp, birine atıp,
Fırsatsız fırsatla, beni eğleme.

Bunca eza cefa, zulmün revamı?
Derde dert katıyor, dünün devamı,
Gönül bahçesinden, kesip selamı,
Verimsiz hasatla, beni eğleme.

Nice belaları, verdin art arda,
Mihnete düşürüp, bıraktın darda,
Bitip tükenmeyen, hazinen varda,
Kırkta bir zekâtla, beni eğleme.

Gönül gözlerine, perdeler gerip,
Önüme yalancı, cennetler serip,
Düşmanın eline, silahlar verip,
Fitneyle fesatla, beni eğleme.

Hakikatin sarsın, cümle hayali,
Celalin içinde, buldur cemali,
Fani varlığımdan, kaldır zevali,
Üç günlük hayatla, beni eğleme.

Yaralıyı kurtar, yardan, yaradan,
Zatımı Zatına döndür buradan,
Salat-ı daimi, ver ey! yaratan,
Günde kırk rekâtla, beni eğleme.

14.07.2000...Mustafa YARALI