Serzeniş Şiiri - Tarkan Demir

Belki gökyüzü masmavidir ve gökyüzünde kuşlar uçuyordur. Artık eskisi gibi konuşmuyoruz bunları, duvarlar bir şey fısıldıyor kulağıma, anlamaya çalışıyorum, yakınlaşıyorum ama duyamıyorum. Belki de sesler var ve ben sağır oldum ama bazı şeyler konuşuyorum ve duyuyorum. Perdeyi aralamak istiyorum ve kendimi ışığa bırakmak istiyorum. Tanrıya kalacak olursa daha zamanı var. İçinde dert keder olan şeylerin hepsine yetecek kadar zaman var oysa ki ve bu zaman tüm zamanı sarıp sarmalıyor.