Serzeniş...... Şiiri - Özdemir Aydın 2

derdim kaynattığım koca yürekte,
tencerem, ocağım, bacam yıkıldı.
yurdumda, köyümde, ova, mezramda,
tunçhanım, sarayım, kalem yıkıldı.

virane bağımın güllerin soldu,
gönlümün yedi kat göğü yıkıldı.
kollarım kırılmış sarmaz belini,
umudum, hayalim bir bir yıkıldı.

her gece gel diye beklerim seni,
senden gayrısına başım yıkıldı.
kıbleye yöneldim söz verdim hak'ka,
sözümle, niyazım, mihrap yıkıldı.

çatladı sabır taşı, arttı nefretim
vurdu sam yelleri yıktı cennetim,
içtim kana kana aşkın şerbetin,
sırtım yasladığım dağlar yıkıldı.

bir yazı yazılmış ömür tahtıma,
gözüme dal veren kaşım yıkıldı.
artık gelsende bir ömrüm sonunda,
hevesim, umudum, sevdam yıkıldı.

hani güzel günler, hani seneler
belim kambur verir, omuz yıkıldı.
aydıni'yim dizde ferim çözüldü,
göçtüm, gidiyorum dünyam yıkıldı.