Serzeniş Şiiri - Mustafa Kadir Çelik

Beni esrarengiz bir yükün altına attılar
Kamçıladıkça isyana sürüklediler beni
Unut dediler onu
Dört büyük kitabın için
Arş ve kürs ün hikmetine;
Gök yeryüzüne galebe çalmadan
Denizler yürümeden üstüme
Güneş son kez üstüme doğmadan
Yüzüme değmeden kara toprak
Ümmi
Ümmi diye ağlarken sevgili
Beni de alsaydın yanına ne olurdu
Şimdi sürüne sürüne gelmeye çalışıyorum kapına
Göğsümü yarıp bir melek koy içime desem olmaz biliyorum
Ama utanıyorum yaptıklarım için
Yüreğim karalarla dolu
Ağlamayı bile beceremiyorum
Yoksa yüreğim intihara yeltenecek
Yoksa simsiyah bir günahın içinde kaybolacağım.

Mahremliğimden sıyırdığın birgün beni
Hayatımın en masum halinde
En mazlum yanımla birgün
Birgün dakun kalbime Rabbim
Dokun ki bitsin hasretliğim