Serzeniş Şiiri - Kadir Hakbilen

Kayıp gidiyor avuçlarımdan ömür,
Yelkovanlarına saatlerin mani olamıyorum...
Kısasına boşa akrep dememişler,
Soktukça zehirli kuyruğu gönlümü,
Gözyaşlarımın akmasına mani olamıyorum...

Yitirdim genç yaşta yolumu,
İstikameti bir türlü bulamıyorum...
Hazineye boşuna 'genç' dememişler,
Bir 'genç' gibi istedikçe sonumu,
Tekrar, sonra tekrar kayboluyorum...

Bir çığlık gibiyim sanki,
Ne kadar gür olsam da kısılıyorum...
Ama mağaradan çıkacağım bir gün,
Işığı değince gözüme hakikatin,
Ne kadar kör olsam da görebiliyorum...