Bomboş bir yaşamdı sanki..
Çaresizliğimin yalnızlığa dönüşen dakikaları,
saniyelerle ölçülen saatlerin sonu gelmez,
hep devam eder yılmadan, ömrünü harcar
ölesiye yıpranmış yüreğiyle.
Kaybedilen umutların çığlığı derinlerden gelirken,
sesini kaybeden bir tenorun isyanına eş bezginliğim..
Kararsız isyanların yorgunluğu,
yüreğimi sarsarken
yine yalnızlığıma, yine sensizliğime gömüldü kaderim...
22 Ağustos 1997
Sabit Süreyya SirerKayıt Tarihi : 1.9.2005 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!