Serzeniş Şiiri - Günay Bozkuş 2

ÖMRÜN ARKASINDAN SERZENİŞ
Yarınlardan umutsuz
Heba ettiğim günler
Ve yaşamadığım dünler için
Özür diliyorum kendimden
Geçen zamanın eskittiği bedenlerimiz
Ve sona yaklaşmakta olan
Ama miadı belli olmayan ömürlerimiz
Kalanını da, uğurlarına canımızı göz kırpmadan
Feda edeceğimiz evlatlarımız.
Diyemediğimiz kelimeler
Gidemediğimiz yerler
Mirasyedi gibi harcadığınız değerler
Hepinizden özür diliyorum
Heyhat vakit tamam ne yazık
Sevgilinin saçının teline
Buse koyamayan dudak
Açılmamış duvak
Gölgesine sığınamadığım kavak
Yaşamından çaldığımız
Belirsizliklere saldığımız
Güzel günler göreceğiz diye aldattığımız
Öksüz yarınlar bıraktığımız yumurcak
Parmaklarımın arasında tükenen
Tütün misali ömrüm
Gün görmemiş günlerim
Dillenmemiş türkülerim
Nefesi kesilmiş neyim
Velhasıl her şeyim
Sizlerden de özür diliyorum
Hele ki sevdiğimin gözleri
Utangaç, kırgın ve intizarda
Ruhumu kundaklayan nazarda
Beleşten de ucuza bu pazarda
Satılan gençliğim ve sevdam elveda