Serzeniş Şiiri - Makbule Baydaroğlu

İyiyim sanıyorsun değil mi? Değilim aslında...Herkese verdiğim yalanlardan bir tane de kendime aldım ve 'iyiyim' diyorum soran kim olursa....

Ne zamandır iyi değilim.Zira sana bu kadar yaklaşmak korkutuyor beni...Aşina olduğum, gerilerde, çok gerilerde bıraktığım ve bıraktığım yerden almayı düşünmediğim eski ama el değmedik bir acıyı hatırlatıyorsun bana...İlk aşkımı, ilk yanışımı, ilk terk edilişimi...

Ben saklanamam biliyorsun! Altına gizlendiğim her kelime hayatın beni yakalaması için bir ipucu gibi...Hatırlıyorum; sana hayattan kaçmayacağıma dair söz vermiştim ama ya bu hayat benim bildiğim hayat değil yada sen bu hayata ait değilsin...

Sonra, çok sonra anladım bencillikle suçladığım insanlar kadar bencil olduğumu...Farkına varmam zaman aldı ama anladım en sonunda senin ruhunun bende bir parça bıraktığını...Şimdi sen nereye gidersen git, kimi seversen sev, kime dokunursan dokun, kimin için ağlarsan ağla içinde, derinlerde bir yerde benim sana armağan bıraktığım düşsel bir acıyı yaşıyorsun değil mi? Biliyorum bana kızgınlığın bu yüzden...Sana seni hatırlattığım için öfkelisin bana..Oysa kaçmalıydın sen; kimse seni suçüstü yakalamamalıydı...Sırf bu hayatın anlamsız bir karmaşadan ibaret olmadığına inandığım ve senin de buna inanmak istediğini anımsattığım için kovdun beni hayatından değil mi? Öyle ya senin için yaşanan değildi hayat; yaşadığındı...Sevildiğin değildi; sevdiğindi...Hadi söyle bana bunca inançsızlığa ve güvensizliğe rağmen nasıl becerdin yaşamayı? Nasıl tutundun yaşama? Bugün senin doğum günün.Mutluluklar diliyorum.Soğuk bir gece, ben üşüyorum...Söylesene bana yalnız mısın odanda?