Serzeniş Şiiri - Hakan Atalay

Ehl-i ilme sual eyledim bir gün
Alem-i ilimde ahvâl nasıldı?
Gözünde bir efkâr, yüzünde hüzün
Önce bir âh çekip, şöyle söz aldı:

Her zamanki gibi sığlık revaçta
Ben itidal derim; gözler hep uçta
Cefâkârlar sanki boşa kulaçta
Mesnetsiz delilden sıdkım sıyrıldı

Akıl uyur; zâhirîlik ayılır
İlmin özü tenkit, küfür sayılır
İlim diye ezbercilik yayılır
Kupkuru nakilden sıdkım sıyrıldı

Kör taklide revân ehl-i taassup,
Niyeti gayeyi göz ardı tutup,
Her söylediğime buluyor bir kulp
Söz çarpıtan dilden sıdkım sıyrıldı

Ben gitmek diyorum, o durmak anlar
Ben gövde diyorum, o tırnak anlar
Ben hedef diyorum, o parmak anlar
Cühelâ - cahilden sıdkım sıyrıldı

Dedim usul - yöntem? Dedi anlamam
Dedim maksat - bağlam? Dedi tınlamam
Dedim akıl - izan? Dedi boş kelam
Körkütük gafilden sıdkım sıyrıldı

Kırmızıyı gören boğa misali
Anlamadan saldırıyor ahali
Bilmem ki onlar mı, ben miyim deli
Üslûbu rezilden sıdkım sıyrıldı

Lâ havle çeksem de dayanmıyor can
Devamlı önyargı, daim suizan
İllallah eyledim laf anlatmaktan
İdrakı zelilden sıdkım sıyrıldı

Hakan’ım, dedim ki: hocam aldırma
Başını ilimden aman kaldırma
Dedi ki: haklısın, velakin amma
Tahsilsiz tahsilden sıdkım sıyrıldı

02.05.2018