Serzeniş Şiiri - Erdem Gümüş 2

SERZENİŞ

Azrail mi oldun, aşk-ı kapıma?
Davetsiz destursuz, daldın içeri.
El vurdun ruhumda, meşk-i yapıma,
Sevda nefesimi, saldın dışarı.

Bir varsın bir yoksun, sanki firari
Kâh serap kâh hayal, oldum düş eri,
Yandı fitil, söndü, aşkın feneri,
Haydi durma haydi, vur şu neşteri

Dedim ki cânânım, bu nasıl gelmek?
Oturdu boynuma, boğuyor ilmek,
Vuslat arıyordum, böyleyse bulmak?
Haydi al canımı, bu da başarı.

Dedi ki kıyamam, böyle bir aşka,
Sevda sınavında, olmasak keşke,
Sarıl boğazıma, çare yok başka,
Beraber ölelim, neydem yaşarı?

Bir nidâ geldi ki, arş-ı âlâdan,
Aşk ölümsüz inmiş, Rabbi mevlâdan,
Sevda ezanları, Hâk’kı sâla’dan,
Aşkın kanununun, yokmuş şaşarı.

Nasıl sevdim bilsen, ahu can canım,
Ayyuka çıktı ki, sevda figanım,
Kafeslerde benim, cân-ı cânânım,
Bilirim uçamaz, asla dışarı.

Kul Figani teslim, böyle sevdaya,
Rabbim’e bin şükür, yüce Hüda’ya.
Aşka aşık olmak, buysa tek gaye,
Kavuştursun Allah, seven beşeri.

Erdem GÜMÜŞ ( Kul Figani)
29 Nisan 2018
Özbekistan/Samarqand