Serzeniş Şiiri - Mustafa Tekerlek

Şimdilerde
Günün en yoğun ışıklarında
Gece mavisi düş matemlerindesin
En derin özleminle
Baktığım o gül yüzünde
Yok mudur açacak bir çiçeğin

Oysa cansız bir kuru yaprağın
Kırılmasına merhametle bakacak kadar
Temizdir senin kalbin

Ve bilmekteyim ki
Gök gürlerken sen hâlâ korkmakta
Ve her kaldırımda yeşil adamları beklemektesin

Bir tarafta gülümsemeler
Diğer tarafta içe atılan keder
Var mıdır bir çaresi
Yoksa hep böyle mi sürer

Sorarım
Kim bilir nerede
Ve hangi hatıranın ufkunda
Dalıp gider gözlerin

Ararım
Ne yeryüzü üzerinde
Ne de gökyüzü altında
Yoktur hoş sedana dengin

Bu geçip giden zaman ki dostudur yaralarımın
Yaralarımsa ancak
Gösterişsiz birer perdesidir boşluğumun

Ey betonumsu soğuklarla geçen günlerim
Bana uzaklardan o ipek elleri getirin