Serzeniş Şiiri - Nurcan Çelik Yalun

Bir akşam alacasında
Sohbetlerimizi hatırladım...
Sen kahve içmezdin ben çay.
Uzun uzun konuşurduk geçmişten,
Sen babanı anlatırdın
ben seni gözlerine...
Hiç aklıma gelmedi bir gün ayrılık şiirleri yazacağım,
Hiç düşünmedim sensizliği sen ve ben olmuşken...
Her geçen gün daha da büyüyor boşluğun,
Yalnızlaştıkça düşüyorum girdabına...
Kanatlarım çok yoruldu biliyor musun?
Bir sabah konacağım yemyeşil çimenlerine.
Sadece sessizlik saracak bedenlerimizi,
Huzurla yürüyeceğiz Tanrının Cennetinde...

Nurcan Yalun-2016