Serzeniş Şiiri - Ender Yılmaz

Gözyaşlarına boğuluyordum sana giden yollarda
Hep bir adım geri kalıyordum sana giden zamanda
Solmuş yapraklar gibi savruluyordu hayatım
Binlerce ayrı parçaya ayrılıyordu
O soğuk çıplak avuçlarında.

Sana yaklaştıkça, uzaklaşıyordum.
Titrek bir mum ışığı gibi solmaya yüz tuttum.
Karanlığın içinde kayboldum.

Oysa ki uzatsan ellerini tutardım.
Hep bir adım geri durdun, hep bir nefes ötede.
Kader mi zalimdi yoksa sadece bir yanılgıdan mı ibaretsin.
Başı sonu belli olmayan bu hiçlikte.