Serzeniş-3 Şiiri - Sami Sefer Coşkun

Bazı insanlar vardır,
Onların yaşamları, aslında kendi yaşadıkları zaman sürelerinin ötesindedir.
Ölümün ötesinde yaşarlar, ölüme kafa tutarak;
Ama sevdiklerini özlemeden asla yapamazlar.
Yüzlerindeki masumiyetlerde anarlar kendi çocuklarını ve dostlarını.

Bazı insanlar vardır, kahretmezler,
Özlemeye çarçabuk alışırlar.
Kimse yıldıramaz onları;
Onlar kirlenmezler, lekelenmezler.

Bazı insanlar vardır,
O saatte kendi evini terk ederler.
Kimse durduramaz onları,
Kırılmazlar sevdiklerine,
Mecbur kalırlar ayrılığa.

Bazı insanlar vardır,
Hiç yalnız değildirler ülkelerinde.
Hayatlarını yalnız, yüreklerindeki özlemle taşırlar;
Hücrelerinde korkuya açılan pencereleri yoktur onların,
Onlar destek aramazlar hayattan, tek başına güçlüdürler.

Bazı insanlar vardır, kendine yeni bir hayat kurmazlar,
Yaşanmışlardan utanmazlar, bıkmazlar ve üzülmezler
Çünkü dürüstlük, çok daha zordur yalanlardan,
Anılar kaybolmaz onların hafızalarından.

Hatırlamıyorum, diye kimseye cevap vermez onlar,
Korkuyu beklemenin telaşı yoktur onların yüzünde.
Ayrılık, onlara vatan sevgisini ve çocuklarını hatırlatır,
Bazı insanlar vardır, yalnız; ama hep severler yüreklerinde.

Yüreğinin derinliklerinde yaşarlar onlar gök mavisi renklerle,
Hiç ümitsiz değildirler yaşamda, aşağıda katlar vardır düşmezler;
Bazı insanlar vardır, onlar çocuk gibidirler, hiç büyümezler.
Yürekleri çok büyüktür onların, herkes kaldıramaz o ağırlığı,
Onların ekinleri verimlidir hiç kıraç olmaz toprakları.

Bazı insanlar vardır, ülküleri için yaşarlar ve ölürler,
Başlarını yaslayacakları bir duvarları bile olmaz onların.
Hürriyet, onlar için vazgeçilmezdir, gelecek nesillerine saklarlar,
Bir de çevrelerine vasiyetleri vardır, al bayrak isterler tabutlarına.

İçlerinde çözülmeyen bir düğüm vardır onların suçlandıklarında,
Göğüslerinde bir bomba gibi taşırlar ülkülerini severek;
Bazı insanlar vardır, umursamaz korkusuzca giderler ölüme.
Sami Sefer Coşkun