Süzüyordu ışığını yağmur tanesinden güneş.
Süzülüyordu ışık tek tanede gerçekliğin rengi ile.
Sezebiliyordu tek damla yağsa binlerce güneş.
Serzeniş bütünlüğün iklimi ıslaklığı kendinden.
Sezgisi ışığın varolmak yaşama biraz nemli.
Serinlik en yakıcı kor gerçeklik adına.
Serilirdi düşünce yansımada bütünlenirken.
Ser verip,sır vermezdi sözde yaşam,
Özde bir bakış açısı kadar derin.
Kayıt Tarihi : 13.10.2012 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!