Serzeniş Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Bana bu kadar yüklenmen doğru değil sevdiğim…
Bu değil benim istediğim,
Bu ayrılığı ben mi istedim sanıyorsun?
Beni; sorgusuz sualsiz yargılıyorsun.
Suçlayan gözlerle bakarak,
Kalbimde derin yaralar bırakan depremler yaratıyorsun.
Farkında değilsin belki ama,
Gün ortasına düşüyor kızıl yaralarım,
Bütün serçelere zarar veriyor çırpınışlarım,
Suskunluğuma dokunuyorsun,
Dokunma diyorum niye anlamıyorsun?
Bırak dokunma ruhumun dinlencesine,
Azgın sular gibi dolu yüreğim,
Bir yıkarsan bendini birikmiş sözlerimin;
Vallahi boğulur gidersin,
Hem kendine hem de bana yazık edersin

Hüzün limanına demirlenmiş gemilerim
Dönmüyor işte kırık dümenim
Birde sen gelme üstüme üstüme
Batar giderim gözlerinin derinliğine
Kaybolur biterim
Sensizliğin her saatine yürek parçalıyorum amma
Gücüm yetmiyor bu ayrılığa yemin ederim.

Bursa’nın yeşili gözlerinde
Üstünde İstanbul’un alımlığı
Bayburt’un sadeliği sende
Erzurum’un beyazlığı
Hırçınlığını almışsın Karadeniz’in
Bakışlarında Akdeniz’in berraklığı
Sen memleket kadar güzel memleket kadar özelsin
Senden bir adım ötesi gurbet
Ne olur biraz daha sabret
Kökünden bitecek ayrılıklar.
Virana dönecek sensizlik.